وﻗﻒ، ﺧﯿﺮﯾﻪ، اﻧﻔﺎق و ﻧﯿﮑﻮﮐﺎری از ﺳﻨﺖ ﻫﺎی ﻧﯿﮏ ﻣﻠﯽ و ﻣﺬﻫﺒﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺮاﺳـﺮ دﻧﯿﺎ نیز رواج دارد و در دﻫﻪ اﺧﯿﺮ رﺷﺪ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی داﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﯾﮏ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺰرگ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳـﺖ. تأمین ﺑﺨﺸﯽ از ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی آﻣﻮزش ﻋﻤﻮﻣﯽ، آﻣﻮزش ﻋﺎﻟﯽ، ﭘﺰﺷﮑﯽ و درﻣﺎﻧﯽ، رﻓـﻊ ﻓﻘﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ، آب ﺳﺎﻟﻢ، ﻣﺴﮑﻦ، ﻣﺪرﺳﻪ، داﻧﺸﮕﺎه و ﭘﮋوﻫﺶ و ﻓﻨﺎوری از اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﻣﯿﺴﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﻧﻮآوری ﺑﺮای ﺗﺠﻬﯿﺰ و تأمین ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺟﻬﺖ اﻣﻮر ﻧﯿﮑﻮﮐﺎری و مسئولانه ﯾﮑﯽ از ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﺳﺎﺳﯽ و ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻏﺪﻏـﻪ ﺟﺪی ﺑﺮای دﺳﺖ اﻧﺪرﮐﺎران اﯾﻦ ﺣﻮزه اﺳﺖ.

از جمله روش های تأمین مالی فعالیت های مسئولانه و نیکوکارانه می توان به روش های تأمین منابع مالی همچون اوراق قرض الحسنه، اوراق وقف و یا صندوق های سرمایه گذاری نیکوکاری اشاره کرد. یکی از ظرفیت های نظام مالی که می تواند برای فعالیت های مسئولانه مورد توجه قرار گیرد، استفاده از صندوق های سرمایه گذاری است.

این نهادها، یکی از انواع واسطه‌های مالی هستند که با فروش واحد سرمایه‌گذاری (یونیت) خود به عموم مردم، وجوهی را تحصیل و آن‌ها را در ترکیب متنوعی از اوراق بهادار شامل سهام، اوراق بهادر بدهی، ابزارهای کوتاه‌مدت بازار پول و دارایی‌های دیگر، با توجه به هدف صندوق، به طور حرفه‌ای سرمایه‌گذاری می‌کنند. یکی از انواع صندوق های سرمایه گذاری، صندوق های سرمایه گذاری نیکوکاری است.

هدف از تشکیل این صندوق ها، جمع‌آوری وجوه از اشخاص نیکوکار و اختصاص آن‌ها به سرمایه‌گذاری در سپرده‌های بانکی، اوراق بهادار با درآمد ثابت، سهام و حق‌تقدم خرید سهام به منظور کاهش ریسک سرمایه‌گذاری، بهره‌گیری از صرفه‌جویی‌های ناشی از مقیاس و تأمین منافع و سپس مطابق تصمیم سرمایه‌گذار، اختصاص تمام منافع حاصله به امور نیکوکارانه مندرج در امیدنامۀ صندوق یا اختصاص بخشی از منافع حاصله به سرمایه‌گذار و باقیماندۀ آن به امور نیکوکارانه است. هر شخص نیکوکار می‌تواند با سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها، به سه روش‌ در امور نیکوکارانه مشارکت داشته ‌باشد.